Hestamennska á liðinni öld

20.10.2008 | 21:52

Ég átti einu sinni hesta - og var reyndar á hestbaki meira og minna frá fimm ára aldri. Á dráttarklárum, vagnhestum, truntum og gæðingum, folaldsmerum og graðhestum. Bara hverju því hrossi sem nærtækt var hverju sinni og mér var treyst fyrir.

En ég átti sjálf þrjá hesta. Reyndar fékk ég átta eða tíu ára að eigna mér skjótt merfolald eftir að ég hafði reynt að kaupa það fyrir 75 krónur sem ég átti í bauknum mínum. Baukurinn var í bókarformi með leðurspjöldum svörtum. Frá Lansbanka Íslands og ég braut hann upp til að ná í krónurnar. En ég fékk ekki að borga. En ég mátti eigna mér hana Skjónu og gerði það svo lengi sem hún lifði.

En ég fékk alvöru hest í fermingargjöf. Fallegan, rauðan og glófextan, tvístjörnóttan hest. Hann var aldrei nefndur.

Hann henti mér af baki í reynsluferðinni á annan í hvítasunnu, daginn eftir ferminguna.

Það varð til þess að honum var skift fyrir annan. Ég sá alltaf eftir honum og er viss um að hann hefði á endanum leyft mér að sitja. En ráðgjafi foreldranna taldi mesta óráð að láta mig sitja uppi með hrekkjótt hross og skiftin voru gerð. Þá fékk ég Skjóna. Fíngerður brúnskjóttur og og reglulega snotur hestur. Ég átti hann í nokkur ár og fannst mest gaman þegar ég tók hann inn rétt fyrir jólin. Inn í gróðurhús þar sem pabbi var búinn að smíða þennan líka fína bás fyrir hann. Í vetrarhárum hvítum og svörtum yndislega fallegur, bangsalegur og mjúkur. Þessi vetur í gróðurhúsinu var okkur Skjóna ógleymanlegur tími. Hlýtt inni, grænt hey í stallinum, ég að kemba, hann að gæða sér á töðunni og fóðurbætinum í fötunni. Blindbylur úti. Dýrðardagar.

Svo kom árið sem landsmótið var á Þingvöllum, var það 1962?

Við Jói fórum þangað ríðandi með marga hesta. Vorum heilan dag á leiðinni. Yfir Stóru - Laxá fyrir framan Syðra-Langholt, yfir Iðubrúna hjá Laugarási, yfir Tungur út í Grímsnes og meðfram Mosfellinu út að Apavatni. Þar var áð lengi. Þá vorum við orðin mörg í hóp með fleiri tugi hesta. Við komum á Þingvöll seint um kvöld og ég hafði aldrei séð svona mörg hross saman komin. Það var föstudagur.

Á sunnudeginu var hópreið hestamannafélaga og ég fékk að vera fremst í hópi smáramanna, á milli Ingvars á Reykjum og Jóa í Efra- Langholti. Öll á stórum rauðum hestum, þeir voru víst samfeðra. Ég var montin þá.

Áður en heim var haldið fór ég á fund Guðna í Skarði og leitaði eftir hestakaupum. Ráðgjafinn minn hafði bent mér á að hægt væri að finna betri hest en Skjóna.

Við Guðni skiftum og ég fékk í staðinn bleikskjóttan dugnaðarfork sem dugði mér vel á heimleiðinni. Hann varð aldrei jafn rennilegur og Skjóni hafði verið. Safnaði gjarnan spiki, enda ekki mikið notaður. Þarna var ég farin að leiða hugann að öðru en búskapnum. Fór til Noregs og var í burtu heilt ár og svo lenti ég bara í útsláelsi og strákastandi uppfrá því. Síðasti hesturinn minn var seldur til Sviss fyrir 9000.00 krónur og þótti góð sala á þeim tíma. Myndirnar eru af : Skjónu og okkur systkinum. Fermingar Stjarna, mér og foreldrunum, Skjóna og Ferguson traktornum. Og svo erum við Jói ferðbúin á hlaðinu í Hvammi á leið á landsmót. Síð ast er svo Landi (hann var úr Landssveitinni) vel í holdum með mig á baki á blettinum heima.