Hún dó frá sex litlum börnum

Ég má eiginlega ekkert vera að þessu bloggi. Þegar ég sest við tölvuna á ég að skrifa allt annað og meira, sem ég hef verið að undirbúa og leita heimilda um í mörg ár.

Ég ætla á næstu dögum að sýna ykkur smá brot af því svo  þið frekar fyrigefið mér þó ég skrifi ekki á þessa síðu nema svona þriðja hvern dag.

Sigríður langamma mín dó 35 ára gömul, 19 dögum eftir að hún fæddi sitt sjöunda og síðasta barn, sem var líka hennar eini sonur. Þá voru dæturnar 9-7-5-3- og 1 árs gamlar. Ekki veit ég hvað hann Einar langafi  tók þá til bragðs, líklegast að hann hafi beðið Guð að hjálpa sér og síðan látið hreppsstjórann um afganginn. Börnunum hefur sennilega öllum verið komið fyrir hjá vandalausum.

Guðrúnu ömmu sem þá var níu ára var komið fyrir í Búð á Hnífsdal og átti að vinna fyrir sér.  Hún var þar til 16 ára aldurs og taldi sig hafa verið heppna, sjálfsagt var það heppni útaf fyrir sig að fá að vera sjö ár á sama stað.  En svo leystist þetta heimili upp og árið 1905 þegar hún var 16 ára átti hún ekkert heimili lengur og varð að sjá um sig sjálf. Hún hefur örugglega verið dugnaðarstelpa, því hún ákvað að leita á dýpri mið og flutti fljótlega til Reykjavíkur. Ekkert veit ég hvað á daga hennar dreif í níu ár.   Hún hefur vafalítið verið vinnukona eins og flestar fátækar einstæðingsstúlkur á þessum tíma.   Hún hefur haft vit fyrir sér því ekki eignaðist hún börn og hún hefur örugglega verið hörkudugleg, það kom á daginn seinna hvað í henni bjó ----

Dagur tvö 5 ?

Leiðin sem við fórum lá um stórbrotið hraun og sáum við þar gjótur hrikalegar sem leiddu til hugleiðinga um slysfarir og glæpamál ýmisskonar. Krakkarnir skoðuðu ofaní flestar holur sem við sáum til að leita að einhverju dularfullu og mikill ákafi greip um sig þegar sást glitta í einhverja flík í einni gjótunni.

Ég potaði með stafnum ofaní og dró upp derhúfu drulluskítuga. Þau vildu leita betur til að kanna hvort einhver væri undir húfunni en það reyndist ekki vera .

Þegar við komum að árgljúfrinu voru fjallagarpar komnir á leið niður og höfðu nú skilið fararstjórann algerlega eftir.  Við komum nærri samtímis til skála og ég spurði þá hvers vegna þeir hefðu skilið hana eftir. " Hún labbaði bara" sögðu þeir þá og blésu ekki úr nös.

Nú fóru krakkarnir flestir í laugina en ég byrjaði að taka til í skálanum. Þar var ekki beint snyrtilegt umhorfs. Nammipokar um gólf og borð, samt urðum við eiginlega ekki varar við neitt nammi. Þau hafa tekið það bókstaflega að þau væru í skólaferð en svo gleymt að hylja slóðina. María kom nú líka og það var bara klukkutími í rútuna, sem hafði farið heim kvöldið áður. Ég var inni í salnum þegar krakkarnir fóru að tínast inn og allt í einu stóð hjá mér á miðju gólfi stúlkukind í tveimur litlum pjötlum sem mynduðu til samans bikini örsmátt. Hún stóð þarna skjálfandi  og hafðist ekki að. Æ! - "láttu ekki bleytuna leka af þér á gólfið" sagði ég aðeins ergileg. "Ég er að bíða eftir að þorna" sagði hún, "ég er ekki með neitt handklæði". Ég varð að redda handklæði, en hafði ekki með mér nema smábleðil litlu stærri en þvottapoka. Hún fékk það og varð harla glöð, hún gat þá hætt að bíða.  Útlendingarnir voru í eldhúsinu að elda kjötsúpu sem þau ætluðu að hita upp þegar þau kæmu úr göngu dagsins. Okkur fannst nú heldur seint af stað farið en þau höfðu verið lengi á ferðinni á gær. Ef þau hefðu þá átt súpu í potti er eins víst að við hefðum verið búin með hana áður en þau komu. Nú lukum við öllu sem til var að borða og pökkuðum öðrum eigum okkar í töskur og poka.

Rútan kom á tilsettum tíma og þá var öllu hlaðið í kerru. Ferðin heim gekk svo að óskum, við fórum aðra leið svo við gætum litið á virkjanir og skoðað hvar Þjórsáin rennur nú í skurðinum stóra fyrir neðan Sultartanga. Svo fengum við meira að segja sjoppustopp í Árnesi en vorum komin heim kl.15.30.  Þetta var frábær ferð og ég var löngu búin að ákveða að fresta minni fyrri ákvörðun um að hætta að segja alltaf já þegar ég er beðin um eitthvað. Ég gæti alveg hugsað mér að fara aftur á morgun. 

Hér verður sögunni fram haldið

Nú er ég komin hingað og vonandi gengur þá betur.