Músahreiður í eldhússkúffunni

Þegar ég las um óboðinn gest í ókunnu húsi datt mér í hug heimsókn sem fjölskyldan fékk fyrir nokkrum árum.

Það var þegar mömmur voru heima með börnunum sínum og leikskólarnir voru bara til að leyfa þeim að vera þar hluta úr degi til að leika með öðrum börnum. Ég var reyndar svo lánssöm að þurfa aldrei að nota leikskóla, aðeins eitt minna þriggja barna  var þar hálfan daginn eitt sumar. 

En sagan gerðist á vetrarmorgni fyrir langa löngu. Eldri börnin voru í skólanum og ég var heima með þeim yngsta.  Dyrabjöllunni var hringt. Ég fór til dyra og þar stóð þá lítil stúlka, fjögurra ára, jafnaldra sonarins, í kuldagalla og rjóð í kinnum. "Er Gummi heima"? spurði hún, og horfði á mig stórum eftirvæntingarfullum augum. Jú - jú, hann var heima og kominn á humáttina á eftir mér fram í forstofuna. Ég bauð henni innfyrir og lét þau svo ein í forstofunni. Mömmur eiga ekki alltaf að vera með nefið ofaní því sem ungt fólk þarf að tala saman. Ég fór eitthvað að dunda inni, en fljótlega kallaði sonurinn í mig og sagði mér að koma og sjá. Eitthvað hafði stúlkan meðferðis sem hún var að sýna honum. Og það var sko ekki lítið merkilegt. Hún hafði dregið uppúr vasanum á kuldagallanum ofboðlítinn músarunga, hárlausan og steindauðan. Þetta sýndi hún okkur aldeilis dolfallin af hrifningu. Ég varð að taka mig á til að sýna ekki hvað mér fannst um gripinn. "Óóóó, greyið" sagði ég með samblandi af aðdáun og vorkunnsemi í röddinni, ósköp er hann lítill.  Hvar fannstu hann?  spurði ég svo. Í skúffunni í eldhúsinu, svaraði hún. Og var hann dáinn? spurði ég aftur."Nei-nei, hann var lifandi og allir hinir líka, þeir skriðu um allt". Hún var heldur hróðug yfir þessari miklu búbót á heimilinu. "En ég tók bara einn". Ég varð nú að segja þeim báðum hvað það væri óheppilegt að taka svona lítinn unga úr eldhússkúffu og fara með hann út í kuldann, og vasinn á gallanu væri kannski ekki heppilegasta geymslan. Greinilega lífshættulegt.

Til að vera viss um að mamman frétti af búinu í skúffunni sagði ég henni að fara og sýna mömmu greyið. Og biðja hana svo að hjálpa sér við að jarða hann. Hún var alveg sátt við það enda búin að sýna okkur dýrgripin. Hún stakk honum aftur í vasann og rölti heim.

Athugasemdir

[Josiha, 14.11.2006 kl. 00:15]

Mikið var þetta fínt blogg

[Guðbjörg drithöfundur Helga,Sigurdórs og Helgu..., 14.11.2006 kl. 00:33]

Æææ...en leiðilegt að missa af þessu.

[GK, 14.11.2006 kl. 00:38]

Já, ég man nú ekki eftir þessu. En hvar ætli Júlía í ljóta húsinu sé núna?

[Jakob, 14.11.2006 kl. 00:58]

hehehehe... sætt blog!