Dagur níu - þetta er alveg að taka enda

Við gerðum eiginlega ekkert í dag, við erum farnar að gera ýmislegt aftur og aftur.

Við fórum í sund.  Og svo komum við heim nógu seint til þess að við höfðum bara engan tíma fyrir hádegisundirbúning. KFC.

Svo hringdu foreldrarnir - og sendu myndir í tölvuna úr einhverri skemmtisiglingu á milli fjalla.  Og það voru hús utaní fjöllunum. Svo fórum við í Hveragerði á blómahátíð. Það var eiginlega það merkilegasta sem gerðist í dag. Við Urður löbbuðum í gegnum bæinn og tókum myndir af faglegum orsökum en afinn og Una biðu í bílnum á planinu  hjá tuska. Þess vegna lenti Una ekki á mynd í Hveragrði. Svo fórum við  inn í búðina og keyptum axlabönd á Unu. Hviss bang - fórum heim. Með viðkomu í Sunnlenska, Bónus og Strokkhól.

Una sagði allt í einu uppúr þurru í kvöldmatnum: "amma manstu þegar þú komst að sækja mig í flugvélina"?  Haaa - auðvitað sagði ég já, ég hef svo oft sótt á flugvöll að maður man ekki einstakar ferðir. "Og ég hljóp til mömmu", hélt hún áfram. Ég fór að pæla --- Rosalega hefur þetta verið merkileg heimkoma að hún skuli muna svona - örugglega meira en ár aftur í tímann og hún er ekki orðin fjögurra ára.