Eru pólitíkusar á "feigðarflani" um heiminn?

Ég hef tekið eftir því á undanförnum áratugum( ég er nú svlítið gömul, en vel minnug) að síðasta árið fyrir þingkosningar leggjast ráðherrar og þeir þingmenn sem geta, í utanlandsferðir af miklum móð. Þeir vita þá ekkert hvort þeir komast aftur í þær kjöraðstæður að geta endalaust flækst um heiminn á kostnað okkar óbreyttra.

Ekki reyna að telja mér trú um að þeir séu að þessu til að nota síðustu mánuðina í að bæta heiminn fyrir mig og okkur hin. Þau geta ekkert í því gert og ég er vantrúuð á að nokkur maður í stóra heiminum taki eftir þeim. 

En nú er eitthvað öðruvísi. Frá síðustu stjórnarmyndum hefur allt liðið verið á stöðugum flækingi út um allan heim, "til að bjarga þeim sem þar búa"!?

Ég held að þetta flan sé til komið vegna þess að undir niðri eigi þau ekki von á að fá mörg ár til ferðalaga, að það veri ekkert "síðasta ár fyrir kosningar". Best að flakka sem mest og sem allra fyrst, við "kembum ekki hærurnar" í ráðherrastólunum.

En geta þau þá ekki fundið einhverja gæja í austurlöndum eða Kína sem vilja redda málunum hér á meðan þau eru að bjarga heiminum fyriir þá?