Hrunamenn - Litla Laxá

Ekki var mikið um að við stunduðum hefðbundinn veiðiskap í ánni.  Þó veiddist þar gjarnan ágætur silungur og líka lax öðru hvoru. Þessir fiskar létu bíða svo lengi eftir sér  að við höfðum ekki þolinmæði til að veiða þá.

Veiðin í Kvíadalslæknum var miklu skemmtilegri. Þar stóðum við með færi og mokuðum upp aflanum. Fiskarnir voru að vísu ekki stórir, og oft var þeim sleppt aftur, en þeir voru ólatir að bíta á. 

Seinna veiddum við í ánni og vorum oft heppin. Ég veiddi stundum væna silunga og þá bara á færi sem var vafið uppá spýtu. En að sjálfsögðu með öngul á endanum. Mér er sérstaklega minnisstæður einn boldangslax sem pabbi fékk í Klapparhylnum, hafði víst ekki annar eins sést á þessum slóðum fyrr.

Á haustin þegar fór að skyggja urðum við stundum vör við einhvern ljósagang við ána fyrir austan eyri, þar sem enginn átti að vera á ferð. Við fórum þá gjarnan í njósnaleiðangra að kanna hvað þarna gæti verið á seyði. En við urðum að fara verulega leynt við þessar njósnir því að  um leið og okkar varð vart tóku ljósin á rás og hurfu eins og jörðin hefði gleypt þau. Aldrei náðum við að komast að hverjir væru þarna á ferð, en vorum þó nokkuð viss um að mennskir væru þeir. Seinna komumst við að því til hvers ljósin voru notuð og var líklega eins gott að það varð ekki fyrr. Við hefðum örugglega reynt fyrir okkur á þessu sviði eins og öðrum, ef við hefðum bara komist yfir vasaljós og heykvísl.

Á haustin var líka veitt í net, dregið á eins og sagt var. þá voru veiddir laxar í net, og þeir voru settir í laxakistu sem var útí ánni. Svo var farið með þá í klakhúsið sem var niðri við Breiðtrog, en það var hylur í Grafarlandi.  Þar voru svo framleidd úr þeim laxaseyði, en ekki vissum við nú, á þeim tíma, alveg hvernig farið var að því. 

Þegar við stækkuðum aðeins, kannski helst strákarnir, var farið að smíða skip og þeim svo róið um ána. Sumir bátarnir voru bara nokkuð veglegir, gerðir úr timbri og bárujárni. Leiðinlegast var að koma þeim aftur til heimahafnar, því siglingaleiðin lá oftast undan straumi og endaði jafnvel mörgum bælarleiðum í burtu.

Þó einstöku sinnum væri farartálmi af Litlu Laxá, þá var hún okkur til hinnar mestu ánægju í uppvextinum og mátti telja til forréttinda að alast upp í nábýli við hana. Endir. 

Athugasemdir

[Þorsteinn Sverrisson, 16.1.2008 kl. 20:57]

Maður veiddi oft í Litlu Laxá, mest silunga en á haustin stundum laxa ef það var mikið vatn í ánni.  Það eru margir fallegir veiðistaðir þarna fyrir landi Þverspyrnu og Hörgsholts annars vegar og Berghyls hins vegar.  Neðst fór maður í stífluna og nokkru ofar voru Kerin, þrír litlir en nokkuð djúpir hyljir með litlum flúðum á milli.  Þar fyrir ofan var svo Rómadalshylur sem oft var fiskur í og svo talsvert ofar Kerlingahylur sem er besti veiðistaðurinn þarna.  Lax gengur upp í ána alveg upp að Hildaselsfossi og upp í Kluftá í rigningatíð. Ég veit að það var oft bunki af laxi undir fossinum en ég bleytti aldrei færi þar. 

Ég heyrði sögur af veiðimennsku með vasaljósum og heykvíslum þarna og líka upp í Fossá og Dalsá en varð aldrei vitni að því. Einhverjir hafa sjálfsagt verið að fikta við þetta þó svo að ég haldi að þessi veiðiaðferð sé ekki eins árangurrík og menn halda. Veit hins vegar að á árum áður var dregið á (með neti) í Litlu Laxá.  Það var líka gert í Stóru Laxá áður en hún var leigð út, en þar gat verið mokveiði í góðum árum.

Man líka eftir klakveiðinni á haustin og seiðasleppingunum í Kluftá.

[Þorsteinn Sverrisson, 16.1.2008 kl. 21:01]

Fann þessa mynd af Hildarselsfossi á netinu:)  hann er mjög fallegur og svæðið í kring.
http://public.fotki.com/dreifbylistutta1/sumarfr/hildarselsfoss_berg.html

[Helga R. Einarsdóttir, 16.1.2008 kl. 21:31]

Góóóður Þorsteinn! - svona eiga sveitamenn að vinna saman.kv.