Einu sinni voru fangar á ferð, á gömlum Willys

Það rifjaðist upp fyrir mér í dag, þegar ég frétti af ferðum fanganna tveggja sem yfirgáfu Hraunið í gærkvöldi.  Fyrir 50 - 60 árum  þegar ég var stelpa í sveitinni gerðist þar nokkuð í svipuðum dúr.

Sveitin mín er langt í burtu frá fangelsinu, sem þá var rekið líkt og nú.  Ég veit ekkert hversu langt er síðan Litla Hraun var tekið í notkun, en það var örugglega  fyrir 1960.      Á fyrstu árum hefur líklega verið rekinn þar einhver búskapur, eins og á öðrum sveitabæjum. Alla vega var fé flutt á fjall snemmsumars og fangar látnir aðstoða við það eins og önnur bústörf. Réttast hefði auðvitað verið að láta þá fara ríðandi með rekstur inn á Flóamannaafrétt, þeir hefðu kannski hugsað sinn gang eftir það ferðalag. En það var nú ekki, heldur var flutt á vörubíl. Bílstjórinn var bara skikkanlegur vörubílstjóri, en tveir fangar stóðu á pallinum til að passa að lömbin ekki træðust undir. Þetta er alltaf gert þegar fé er flutt á bíl, það þekkja sveitamenn.

Ekki veit ég hvort það var á leiðinni uppeftir eða heim, en piltarnir urðu leiðir á bílpallinum og hoppuðu af. Ofarlega í Gnúpverjahreppi létu þeir sig hverfa útí móa og bílstjórinn hélt áfram einn síns liðs. Ekki fullyrði ég þó að hann hafi verið einn, annar gæti hafa setið við hliðina á honum. En fangarnir voru sem sagt frjálsir, lengst uppi í Eystri -hrepp.  Á þessum tíma voru fjölmiðlar ekki eins virkir og nú, en ég man þó eftir að hafa heyrt um þetta í útvarpi.

Ekki töldum við í Ytri - hreppnum þetta vera neitt sm við þyrftum að hafa áhyggjur af. Það næsta sem svo fréttist var að Willys jeppa var stolið frá bæ í minni sveit.  Í  miðju Flúðahverfinu.  Ég held þremur dögum eftir flóttann. Hann fannst svo seinna í Reykjavík og kauðarnir víst einhverju síðar.   Þeir höfðu farið yfir þverar sveitir, yfir ása og ár, sofið í hlöðum og hnuplað mat á bæjum. Það fréttist seinna af því.  Þó að kjötbiti eða annað ætilegt hyrfi á bæjum í uppsveitum á þessum tíma var ekki verið að kenna það strokuföngum. Meiri líkur á að hundurinn hafi komist þangað sem síst skyldi.

Þeir sem þekkja til geta séð fyrir sér hversu langt þetta ferðalag var. Frá Skáldabúðum í Flúðahverfi. Leiðin til Reykjavíkur var heldur ekki eins fljótfarin og nú og Willysinn engin spýttkerra.  Í þá daga var enginn leikur að strjúka af Litla Hrauni.

Athugasemdir

[-sigm. (IP-tala skráð) 3.10.2007 kl. 20:38]

Gaman þætti mér að vita meira. Frá hverjum var jeppinn? Konráð eða Mumma?

Annars rifjast stundum upp fyrir mér saga af amerískum blaðamanni Reader's Digest (Úrval) sem kom til Íslands líkast til snemma eða um miðjan áttunda áratug síðustu aldar m.a. til þess að taka viðtal við íslenskan morðingja. Þegar hann kom á Litla Hraun að hitta manninn brá honum víst í brún þegar fangavörðurinn sagði við hann: "Ja, hann er nú bara ekki hér. Hann er uppi í Hveragerði að gera við bíl!"

Bestu kveðjur úr ameríkuhreppi.

[Helga R. Einarsdóttir, 3.10.2007 kl. 20:55]

Sæll frændi í Ameríku. Hvorugur þeirra var það, heldur Emmi, þá nýlega farinn að búa á túninu sem áður var notað sem íþróttavöllur og samkomustaður sveitunga á 17. júní. Hafði það sem best handan hafsins. kv.

[Sigurður Hreiðar, 4.10.2007 kl. 09:25]

Það liggur við að manni verði ósjálfrátt hlýtt til svona krimma, sem sýna bara dálitla sjálfsbjargarviðleitni en fara jafnframt með friði. -- Ef ég man rétt var jeppagreyið óskemmt, varð bara bensínlaust og þá skilið eftir þar sem komið var.

Annars er önnur svona glæpasaga frá sama tíma svolítið brosleg. Maður stal strætisvagni af Lækjartorgi, þeir stóðu þar gjarnan í gangi meðan strætóstjórarnir fengu sér smók milli ferða eða brettu brókum. Vagninn fannst svo innan ekki ákaflega langs tíma í einnu af nærsveitum Reykjavíkur þar sem honum hafði verið ekið út af vegi. Vettvangsrannsókn leiddi í ljós að þar hjá (eða var það í bílnum?) hafði maður gengið örna sinna og strokið sér um boru á eftir með tilfallandi pappír sem hann hefur sennilega haft í vasa sínum, því þegar sérlokkar síns tíma rýndu betur í pappírinn reyndist þetta umslag af sendibréfi og á letrað nafn og heimilisfang. Þegar þessu var fylgt eftir kom í ljós að þar var hinn seki fundinn; átti um þessar mundir tímabundna vinkonu á bæ einum eigi langt þaðan sem strætó fannst!

Kveðja í bæinn

[Ninna (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 13:19]

Já þetta er allt saman óskaplega sérstakt...

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 4.10.2007 kl. 21:00]

Það var nú samt gert eitthavð af því þá líka. Skemmtileg frásögn ef skemmtilegt er hægt að segja um svona lagað.