Eins og það raunverulega er

24.9.2007 | 21:18

Einmitt svona, maður á ekki að skrifa nema þörfin geri vart við sig, það er raunverulegt, hitt er gerfi.

Þörfin helltist sem sagt yfir mig eftir fjögurra daga stopp, það er ágætt bil, og á þessum dögum hef ég fengist við eitt og annað sem alveg má segja frá. Raunverulegt blogg er eins og þegar falin myndavél fylgir manni hvert skref, nú ætla ég að horfa á sjálfa mig síðustu daga í gegnum linsuna og skoða svo hvernig útkoman verður. Ath. þetta er video - ekki stillimynd.

Ég var frekar snemma búin í vinnu á föstudaginn, það var kennaraþing og við fórum bara á fyrirlestur og snerumst í fáeina hringi, en svo fórum við nokkrar saman í sundlaugina í Hveragerði. Laugin hér var lokuð og það er líka fínt að skoða sundlaugar sem víðast. Þessi ferð hét "hópeflisleiðangur" og við fylgdum stranglega hópeflisreglum. Höfðum enga útundan. Þarna í Hvragerði er nokkuð sem við eigum ekki í okkar laug, alvöru dýfingapallur. Auðvitað prófuðum við hann og gekk bara vel. Þegar maður stekkur af svona palli má ekki koma neitt skvett, ég hef séð það á myndum í sjónvarpinu - frá Olympíuleikum. Svo gerðum við Mullersæfingar og fórum í gufuna, meira að segja gerðum við kviðæfingar hangandi á startpöllunum. Við voru bara góðar.

Eftir að heim var komið þurfti ég að fara niður í kórhús að ganga frá eftir skrallið hjá körlunum kvöldið áður, en svo síðdegis fórum við "settið" upp í sveit og inn í Mýri að ganga frá hjólhýsinu. Veðrið var svo gott að það var alveg upplagt. Við tókum niður fortjaldið og settum allt sem í því var inní húsið eða tókum með heim. Aðeins er farið að sjást haust í Mýrinni, kannski koma myndir sem sýna það. Svo tókum við tjaldvagninn í tog og fórum með hann í fóstur í Miðfelli. Auðvitað komum við aðeins til mömmu í leiðinni, svona til að segja henni frá aðgerðunum.

Á laugardagsmorgunn vorum við tímanlega á fótum til að fara í leiðangur til R.vk. Fyrst þurfti að koma í bókakaffi þingmannsins til að kaupa afmælisgjöf, en þá rákum við okkur á þá staðreynd að verslanir eru almennt ekki opnaðar um fótaferðatíma fullorðinna, samt eru það nú oftast þeir sem hafa efni á að kaupa í búðunum. Við vorum á rúntinum í klukkutíma fram að opnun, reyndum að komast í morgunkaffi hjá ættingjum, en þeir voru ekki viðlátnir, eða bara sofandi. Þetta er auðvitað engin hemja hvað maður er farinn að rjúka á lappir fyrir allar aldir og til einskis. Mogginn er ekki lesefni margra klukkutíma og Fréttablaðið nennir enginn orðið að bera út um helgar.

Þetta hringsól um bæinn varð til þess að þegar bókakaffið var loksins opnað kl. 11.00 vorum við búin að kaupa allt það sem hafði staðið til að finna í höfuðstaðnum. Það vildi til að við ætluðum þangað í afmælisheimsókn, annars hefði málið verið steindautt þarna löngu fyrir hádegi.

Hún Urður átti nefnilega afmæli á fimmtudaginn og pabbi hennar svo á sunnudag. Við sameinuðum allt í eina heimsókn. Veislan hennar Urðar var í Skautahöllinni á föstudag, en hún bað afa sinn um fram allt að koma ekki þangað og ekki þá heldur ég. Ég veit ekki hvort krökkum sem eru níu ára finnst hallærislegt að fá afa og ömmu i bekkjarafmæli, eða hvort hún var hrædd um að við létum ljós okkar skína á svellinu? Hvort sem var, við vorum ekkert að angra hana með skautadansi daginn þann. Við fórum einn hring í Kringlunni og svo líka á bókamarkað. Alveg er það einkennilegt hvað maður getur alltaf farið fram úr sjálfum sér á bókamarkaði, samt eru allar hillur fullar heima.

Ég er búin að eignast lítinn frænda sem heitir Emil, hann á heima í R.vk. og er annaðhvort rauðhærður eða ekki? Við gátum ekki heimsótt hann í þetta sinn, en gerum það kannski næst.

Þegar við komum heim fengum við Sandvíkurfjölskylduna í heimsókn, Dýrleif fer hér nú um allt hús og veit alveg hvar helst er að leita að gersemum, eða kexi. Hún er myndarstúlka eins og vænta má.

Á laugardagskvöldinu var okkur svo boðið í mat, eins konar myndakvöld frá Vestfjarðaferð sumarsins. Vorum þó komin heim fyrir miðnætti, enda eins gott eins og fótaferðin er, sem ég nefndi áður.

Í gær var svo "leiðindadagur" þ.e. heima að gera ekki neitt, nema þvo nokkrar vélar, borða öðru hvoru og prenta út slatta af myndum. Við fórum jú eina ferð niður á Stokkseyri í hífandi roki svo varla var fært út úr bíl við sjoppuna til að kaupa kók og prins. Það var svolítið brim, en sýndist miklu meira, af rokinu sem blés öldunum til baka út í hafsauga. Hann var á norð- austan.

Nú er aftur mánudagur, hann er reyndar liðinn og þá fer helgin að nálgast. Svoleiðis eru allar vikur, búnar eins og skot. Við fórum í sund í morgun, þar var skítkalt í rokinu. Svo var "tónlist fyrir alla", það er árlegur viðburður og alltaf gaman.

Ef ég myndi búa til raunveruleikaþátt um þessa daga - og kannski ýkja aðeins - það er alltaf gert, held ég bara að gæti orðið gaman að horfa.

Flokkur: Dægurmál | Facebook