Þegar vorið er að koma

8.4.2007 | 21:46

Þá breytist svo margt. Og þegar við bætist að maður er í fríi marga daga er hægt að staldra við og taka eftir öllum þessum breytingum.

Fyrir það fyrsta er orðið albjart löngu fyrir fótaferð frídaga, svo engin leið er að sofa út.En það er allt í lagi, ég get ekki heldur sofð út í blindbyl og svartamyrkri á miðjum þorra.

Þess vegna vakna ég, í þessu fríi, til að fara á fætur þegar ég hef legið smá stund og hlustað eftir þröstunum í trjánum fyrir utan. Í eldhúsinu helli ég á könnuna og lít í leiðinni eftir tjaldaparinu sem spígsporar úti á róló og reynir að pota goggunum niður í grassvörðinn. En það gengur ekki vel, enn er dálítið frost í jörðinni. Undir húsveggjunum eru krókusarnir blómstrandi og aðrir fjölæringar farnir að sýna sig undir ruslahrúgunni sem var blómstrandi planta á síðasta sumri. Í beðunum á bakvið húsið þar sem ég á potta með trjáplöntum í uppeldi er brumið farið að tútna á mörgum tegundum, eins gott að ekki komi slæmt kuldakast. Úti á götunni er fullt af holum í malbikinu. Svoleiðis holur verða helst til á vorin og svo er það undir duttlungum bæjarmáttarvalda komið hvað langt er liðið á sumarið þegar þær eru látnar hverfa. Tveir fullir kallar staulast niður götuna, eins gott að þeir lendi ekki í einhverri holunni. Þeir tala saman hástöfum, á máli sem ég ekki skil. Það er snemma morguns á páskadegi og þeir vita víst ekki að þá er allt lokað í sjoppum og búðum á Slfossi. Kannski eru þeir bara í göngutúr, hvað vitum við um venjur útlendinganna á páskum. Rabbarbarinn er farinn að vaxa á bakvið bílskúrinn, hann lætur sér ekki bregða þó komi smá hret.

Og í gær var mér gefin glæný línuýsa spikfeit úr Þorlákshöfn. Ég man þegar við sveitakrakkarnir gátum gert okkur það eitt til skemmtunar á föstudaginn langa að fara í Þorlákshöfn að sækja krakkana sem voru á vertíðinni í höfninni. Eftir að hafa gengið frá þeim afla sem kom að landi á skirdagskvöldi fengu þau páskafrí, stundum ekki fyrr en seint á föstudegi. Þetta var spennandi ferðalag, við fengum stundum að koma inní verbúðir og það fannst sveitafólki ævintýri. þetta var á árum amerískra glæsibíla og hreint ekki leiðinlegt að rúnta um lágsveitirnar fram á nætur. "Við sveitamenn" vorum margir betur akandi en almennt gerðist í sýslunni. Þá var vor.

Flokkur: Dægurmál | Facebook