Langur og vel nýttur föstudagur

6.4.2007 | 21:52

Langur og vel nýttur föstudagur

Einu sinni fyrir langa löngu voru löngu föstudagarnir alveg ótrúlega leiðinlegir. Ekkert mátti gera , ekkert var hægt að fara og vonlaust var að kaupa nokkurn sakpaðan hlut. Þessi dagur var svo einn af þremur dögum ársins sem ég gat verið viss um að eiga frí. Hinir voru Jóladagur og Nýársdagur. En sem sagt, á þessum frídegi var ekkert hægt að gera annað en vera heima og segja börnunum sögur eða lesa fyrir þau.

Þá, eitt árið, kom okkur það snjallræði í hug að nýta daginn til heimsókna. Ég á tvo bræður sem búa suður í Vogum og þangað áttum við aldrei leið. Ekki var farið í þá átt nema á leið í flug og þá var aldrei ráðrúm til heimsókna. Föstudaginn langa fórum við upp frá því alltaf í heimsókn í Vogana. Með börnin á meðan þau fylgdu okkur en síðan bara við tvö.

Eftir að krakkarnir fóru að heiman brá svo við að við fórum að vakna mun fyrr á morgnana, á þessum langa föstudegi ekki síður en öðrum dögum. Þá datt okkur annað snjallræði í hug. Við fórum eldsnemma á fætur, tókum til nesti, og keyrðum á fullri ferð upp í Hvalfjörð. Þar, rétt á móti álveri og járnblendi er vegarslóði niður að sjónum, niður á Hvaleyrina. Við förum þar niður, leggjum bílnum, klæðumst útifötum og gönguskóm og göngum svo hringinn í kringum eyrina. Fyrst yfir að ánni við brekkurætur og svo þaðan út á enda þar sem áð er og hlustað eftir fuglum. Misjafnt er hversu snemma páskar eru og þá eins hvað mikið er af fuglum í flæðarmálinu og á sjónum. Í morgun voru þar skvaldrandi tjaldar og úandi æðarfugl, og veðrið var bara frábært, sólskin og logn. Dettifoss lá við bryggju handan fjarðar. Svo göngum við til baka og förum nú hina fjöruna, sunnanvert á eyrinni. Þarna í flæðarmálinu eru eðalsteinar af ýmsum gerðum og sígur stundum í þegar nálgast bílinn.

Þessi ganga á eyrinni hefur semsagt udanfarin ca. tíu ár verið undanfari vogaheimsóknarinnar og var það í dag líka. Í dag tók gangan tvo tíma, en það ræðst af veðri hvað maður gefur sér af tíma. Ekkert mál að æða á klukkutíma í hífandi roki og kulda. Eftir nesti er svo haldið til byggða. Við komum aðeins við í Grafarvogi, en þar voru fáir heima og svo á Hraunteignum. Þaðan var slegið í suður í Voga. þegar krakkarnir voru með var það eitt af því sem gert var, til að leiða hugann frá þessu "hundleiðinlega landslagi á Reykjanesinu", að telja hurðirnar á hliðinni á álverinu. Nú eru þar engar hurðir, en ég reyndi í dag að telja rendurnar á rörinu langa sem er utaná endilangri byggingunni, en varð að gefast upp einhversstaðar nærri 70.

Svona hafa nú allir langir föstudagar verið hér á bæ í fjöldamörg ár. Líklega alveg 30 og eitthvað frá fyrstu vogaferð. Í dag var svo smá viðbót á. Við fórum með Hadda bróður mínum að skoða Wilson Muga, þar sem hann stendur á grunni skammt fyrir utan kirkjugarðinn í Hvalsnesi.

Gott ef ekki Hallgrímur Pétursson var þar prestur einhvern tíma og var þar víst ekkert "sældarbrauð". Gott ef ekki Passíusálmarnir flugu honum í hug á þeim árum. Þess vegna sé ég ekki betur en þessi óralangi og árangursríki föstudagur hafi verið með ágætlega kristilegu ívafi þar sem ég stóð á hólnum við Halsneskirkju og horfði til sjávar, eins og prestar liðinna ára hafa örugglega gert þar flesta langa föstudaga.

Flokkur: Dægurmál | Facebook