Bloggið sem beðið er eftir

1.5.2010 | 20:15

Til ykkar sem eruð langt í burtu í öðrum löndum og vitið ekkert hvað gengur á hér í austurbænum. Ég skoðaði í dag veðurlýsingarnar á "yr.no" og sá að það rignir í Boston. Hér er bara sól og blíða, alveg ágætt svona út um gluggann en heldur er þó kalt í lofti. Það er eins í Minnesund, hjá henni Jóu, meira að segja bláar tölur í bland. Annars er nú víðast að hlýna, eins og á Spáni og í Danmörku og Svíþjóð, þið þar getið farið að spóka ykkur á stuttbuxunum.

Karlakórinn er farinn upp að Flúðum til að halda síðustu vortónleikana. Þeir skildu mig eftir, en ég hafði þó svo sannarlega ætlað að fara með og hlusta á þá í þriðja sinn. Svo verður á heimleiðinni komið við í Hestakránni á Skeiðunum, þar sem boðið er uppá fína súpu og svo sungið enn meira. Við fórum að stoppa þarna eftir uppsveitasönginn þegar við hættum að halda ballið á Flúðum. Kvennaklúbburinn hélt í áratugi ball á Flúðum á eftir síðustu tónleikum, æðislega vel sótt og skemmtilegt ball. En síðustu árin fór að síga á ógæfuhliðina, fólk kann ekki lengur að dansa. Það voru bara við sjálf sem mættum til að dansa og svo nokkrir rosknir aðdáendur, en allt yngra fólkið sat bara við borðin og sötraði bjór. Eða jafnvel á endanum kom ekkert til okkar heldur hékk við barinn á Útlaganum. Þar þarf ekkert að dansa.

En ég sit semsagt heima í kvöld af því ég er akki samkvæmishæf. Með hóstaköst og hnerra, táraflóð og ótótlegt útlit er ekkert gaman að fara á samkomur. Ég bara uni mér ein heima, borða ost og kex og vínber og allt annað sem ég finn í skápunum. Og skrifa svo fáein orð til ykkar.

Þetta er skrýtið ár hér á Íslandi. Ég var að tala um það við hann morgunvin minn um daginn að núna lifðum við tíma sem til dæmis pabbi minn og svo margir aðrir hefðu aldrei látið sér detta í hug að gætu komið - fyrr en kannski í heimsendinum?

Að Mogginn yrði ekki þykkari en Tíminn var á sínum tíma? Óhugsandi! Að allir bankarnir á Íslandi væru komnir á hausinn og engum pólitíkusi hægt að treysta? Útilokað, bankar voru eitthvað sem aldrei gæti brugðist og bankastjórar heiðursmenn. Ég tala nú ekki um Landsbankann.

Að sveitirnar undir Eyjafjöllum sem við keyrðum um til að fara með mig í skólann í Skógum yrðu kolsvartar af ösku í maí? Ekki séns, undir Fjöllunum er allt orðið iðagrænt í maí. Ég horfi stundum á jökulinn í myndavélunum frá Mílu og Vódafóni og hugsa þá gjarnan til þess þegar við skólasystkinin gengum Fimmvörðuháls hér um árið. Hvort við fóru yfir hálsinn eða einhverja aðra leið veit ég eiginlega ekki, en við fórum alla vega yfir og komum öll niður hinumegin.

Að ekki sé hægt að fljúga um heiminn dögum saman útaf ösku frá Íslandi? Það var nú einu sinni búið að finna tæknina upp og þá auðvitað fyrir löngu öskuvarnir á flugvélar- nema hvað? Það gýs nú víðar en á Íslandi

Þið vitið kannski ekki öll hver "morgunvinurinn" minn er? Það er strákur í fimmta bekk sem kemur alltaf við til að verða samferða mér í skólann. Dregur hjólið á eftir sér alla leið og við tölum um svo margt gáfulegt og skemmtilegt. Við þekktumst ekki neitt fyrr en við fórum að hittast á sömu leið í haust.

Ætli við förum ekki með tjaldvagninn í sveitina um næstu helgi, geymum hann þar á milli ferða í sumar. Þá getum við komist að garðhúsgögnunum og sett þau út á pallinn. Næsta víst að þá fer að rigna. Það er ein blómstrandi páskalilja að koma uppúr pallinum. Húsbílafólk er farið að leggjast út um helgar, sumir hafa jafnvel gert það í vetur líka, hörkutól í þeirra hópi eins og víðar.

Mér er sagt að það sé 40cm. klaki í jörðinni í Mýrinni, svo ekki fara nú kartöflurnar niður strax. Við erum samt búin að setja í spírun og það verður ekki minna í þetta sinn en undanfarin ár.

Við þyrftum að fá hálfs mánaðar vætutíð með góðum hita.

Nú kemur hún Fjóla heim eftir viku, það verður gaman. Hún er búin að þvælast um suður Evrópu undanfarinn mánuð og er víst farin að hlakka til að komast í bað og undir almennilega sæng.

Páll Óskar er í sjónvarpinu með Júróvisjón þátt. Mér finns Páll Óskar ágætur en nenni ekki að horfa í þetta sinn. Nóg að heyra. Mér finnst eiginlega alltaf skemmtilegast að skrifa. Og þegar ég byrja á því veit ég aldrei hvað ég ætla að setja á blaðið, það bara kemur. Mikið óskaplega hefði ég viljað uppgötvað þetta fyrr. Mikið hefði ég þá getað glatt hann Jón Jósep, blessaðan íslenskukennarann minn.

En þegar ég er að sitja yfir prófum í skólanum hef ég stundum tekið ritgerðarhluta prófanna sem krakkarnir fá. Og ég hef fengið ágætiseinkunnir.

Það varð smá jarðskjálfti hér síðdegis 2, eitthvað, en það fundu hann furðu margir, ekki þó ég.

Í morgun var skrúðganga, eftir endilöngum Austurveginum, byrjaði hjá Fossnesti. Fyrsta maí ganga. Hún var víst ekki mjög stór, en allt er betra en verið hefur, mörg ár síðan hér var síðast spilað á lúðra fyrir verkalýðinn.

Fyrst komu tveir hestar og lögga, svo kom lúðrasveitin óg spilaði hátt og vel og svo kom dáldill hópur af fólki - tuttugu og eitthvað. Kannski frambjóðendur í bland, þeir þurfa að láta sjá sig.

En sundlaugin er lokuð í dag. Og svoleiðis á víst að vera alla auka rauða daga. Kyndug ráðstöfun. Ræki ég fyrirtæki sem ekki stæði undir sér myndi ég spyrja sjálfa mig "hvað get ég gert til að auka innkomuna" í staðinn fyrir að loka bara og fá ekki neitt. Innfæddir hér leita bara að laugum í nágrannabyggðum og þegar til lengdar lætur tapast enn fleiri kúnnar. "Það er margt skrýtið" eins og maðurinn sagði.

Gengur ekki lengur- enginn les svona langalengju. Bless.

Flokkur: Dægurmál | Breytt s.d. kl. 20:50 | Facebook